Heinrich Mokrosch/Henryk Mokrosz/Jindřich Mokroš
Jakkoli se to může zdát matoucí, všechna tři uvedená jména se pojí k jedinému člověku. Narodil se v roce 1892 v Lazích jako nemanželský syn. Zřejmě i odtud pramení jeho neobyčejná ambicióznost a bezskrupulóznost, kterou během svého života mnohokrát prokázal.
V roce 1916 se přiženil do Životic, když si vzal místní rodačku Helenu, rozenou Rozbrojovou. Od následujícího roku začal provozovat v domě č. p. 9 hostinec, který se brzy stal centrem společenského života obce i jejího širšího okolí.
Byl velmi aktivní také ve veřejném životě a v roce 1928 byl zvolen starostou obce.
Heinrich Mokrosch
V roce 1933 se manželům Mokroszovým narodila dcera Olga.
Po polském záboru v říjnu 1938 se aktivně podílel na protičeských aktivitách; po začátku války v září 1939 se z něj naopak stal horlivý přívrženec nacistů. Ve svém podniku často hostil těšínské gestapo, ale i další představitele okupační moci.
V roce 1942 se nechal zapsat do Německého národního soupisu (tedy vzal si volkslistu) a začal mnohdy velmi agresivní přesvědčovací kampaň mezi občany Životic.
V květnu 1944 byl jeho hostinec přepaden partyzánskou skupinou Józefa Kamińského.
V srpnu 1944 pomáhal veliteli těšínského gestapa při přípravě i samotném provedení genocidní akce, při níž bylo zastřeleno 36 mužů a chlapců ve věku 16 až 60 let.
Po válce byl za kolaboraci odsouzen Mimořádným lidovým soudem, ale v roce 1949 byl předčasně propuštěn a vrátil se do Životic. Za své činy se nikdy neomluvil, naopak se dál choval povýšeně až agresivně.
Pracoval u železnice a se svou ženou obhospodařovali pole, které jim přidělil komunistický režim.
Heinrich Mokrosch/Henryk Mokrosz/Jindřich Mokroš
Jakkolwiek mylące to może być, wszystkie trzy podane imiona należą do jednego człowieka. Urodził się w 1892 roku w Łazach jako syn nieślubny. Prawdopodobnie tutaj ma źródło jego niezwykła ambitność i brak skrupułów, jakimi się w ciągu swego życia niejednokrotnie okazał.
W 1916 roku przyszedł do Żywocic, kiedy poślubił tutejszą rodaczkę Helenę z domu Rozbroj. W następnym roku otworzył w domu nr 9 gospodę, która wkrótce stała się centrum życia towarzyskiego gminy i jej szerszej okolicy.
Był bardzo aktywny również w życiu społecznym i w 1928 roku został wybrany na wójta gminy.
W 1933 roku urodziła się w rodzinie Mokroszów córka Olga.
Po zaborze polskim w październiku 1938 brał aktywny udział w antyczeskich działalnościach; po rozpoczęciu wojny we wrześniu 1939 był zaś gorliwym zwolennikiem nazistów. W swojej gospodzie często gościł cieszyńskie Gestapo, ale także innych przedstawicieli władzy okupacyjnej.
W 1942 roku wpisał się na Niemiecką Listę Narodowościową (a więc przyjął Volkslistę) i rozpoczął często bardzo agresywną kampanię przekonującą wśród mieszkańców Żywocic.
W maju 1944 na jego gospodę napadła grupa partyzantów Józefa Kamińskiego.
W sierpniu 1944 pomagał dowódcy cieszyńskiego Gestapo podczas przygotowań i wykonania akcji ludobójczej, w ramach której rozstrzelano 36 mężczyzn i chłopców w wieku od 16 do 60 lat.
Po wojnie został skazany za kolaborację przez Nadzwyczajny Trybunał Ludowy, ale w 1949 roku został wypuszczony i powrócił do Żywocic. Nigdy nie przeprosił za swoje czyny, wręcz przeciwnie, dalej zachowywał się arogancko aż agresywnie.
Był pracownikiem kolei i ze swoją żoną uprawiał pole, które otrzymał od reżimu komunistycznego.
